Παγκόσμια Μερα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Στην μακραίωνη και πολυκύμαντη Ιστορία της ανθρωπότητας, περιλαμβάνονται σελίδες που ντροπιάζουν την ανθρώπινη φύση, γιατί σ΄ αυτές κυριαρχεί το άδικο, η έχθρα και το μίσος, η βαρβαρότητα κι η απανθρωπιά του πολέμου που επεσώρευσαν ανεκδιήγητες συμφορές κι απέραντη δυστυχία σε κάθε γωνιά της γης. Υπάρχουν όμως και σελίδες τιμής και περηφάνιας στις οποίες ο άνθρωπος αίρεται στο ύψος των περιστάσεων, αξιολογεί τα έργα, τις σκέψεις και τον εαυτό του και προβαίνει σε επανορθωτικές κινήσεις καθιερώνοντας αρχές και κανόνες ζωής που υπόσχονται κι εγγυώνται διαρκή ειρήνη κι ευημερία. Έτσι έχουμε από τη μια δυο παγκόσμιους πολέμους με τα εκατομμύρια των νεκρών, τις αμέτρητες υλικές καταστροφές και την απέραντη δυστυχία των ανθρώπων από την άλλη έχουμε, το 1945, τον ΟΗΕ που ιδρύθηκε κι έχει σκοπό τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, την καλλιέργεια φιλικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και την επιδίωξη διεθνούς συνεργασίας για την επίλυση των προβλημάτων της ανθρωπότητας.

Στα τρία χρόνια ζωής του ΟΗΕ, υπογράφεται ομόφωνα από τα Ηνωμένα Έθνη ένα ιστορικό κείμενο προορισμένο να θέσει έναν ηθικό φραγμό στις συνεχείς επιβουλές κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πρόκειται για την Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έγινε δεκτή από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948 σαν σήμερα πριν από 63 χρόνια, κι αποτελεί τον "ακρογωνιαίο λίθο της ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο".

Η Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί τη διεθνή έκφραση των απαράγραπτων και απαραβίαστων δικαιωμάτων όλων μας και αποτελεί το "κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και τα έθνη". Γι αυτό, είναι πολύ εύστοχη η απόφαση της Οργάνωσής μας για τη σημερινή συνεδρία του ανωτάτου Οργάνου της, με την οποία τιμάται και η επέτειος της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μια σημαντική επέτειος κι ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός, που αποτελεί το φάρο και την πυξίδα για όλους τους λαούς της γης, που αγωνίζονται για το δίκαιο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελούν το ευγενέστερο δημιούργημα του ΟΗΕ και είναι το κείμενο που τιμά τον Άνθρωπο και όσους συνέβαλαν στη δημιουργία τους. Κι όλοι εμείς, που νιώσαμε βαθιά την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας, έχουμε καθήκον και υποχρέωση όχι μόνο να τιμούμε αλλά και έμπρακτα να εκφράζουμε την προσήλωσή μας στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και να διαδηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας για την κατίσχυση τους σε κάθε γωνιά της γης.

Τι είναι όμως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και ποια σχέση έχουν με τους Αγνοούμενους και τους συγγενείς τους;

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της διακήρυξης δεν είναι τίποτε άλλο από τα αναφαίρετα δικαιώματα που έχει κάθε άνθρωπος για τον απλούστατο λόγο ότι είναι άνθρωπος και αφορούν τη ζωή και την ελευθερία του, την ασφάλεια, την οικογένεια την κατοικία και την ελεύθερη διακίνησή του, το γάμο , τη θρησκεία και την εκπαίδευση, την τροφή , την εργασία, την υγεία του και άλλα αστικά , πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα.

Στα Ανθρώπινα Δικαιώματα περιλαμβάνεται και η απαγόρευση των διακρίσεων, της δουλείας, των βασανιστηρίων, της αυθαίρετης παρέμβασης στην ιδιωτική ζωή, της αυθαίρετης σύλληψης και κράτησης και της σκληρής απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης. Την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενστερνίζονται και τα νέα μέλη του ΟΗΕ με τα Διεθνή Σύμφωνα για τα Αστικά και Πολιτικά δικαιώματα, τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά δικαιώματα και τις Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Αμερική, Αφρική κι Ευρώπη με το σημαντικό ρόλο του Ε.Δ.Α.Δ.

Μέσω όλων αυτών και των Δικαστηρίων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναλύονται και κατοχυρώνονται διεθνώς τα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου, ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, χρώμα, θρησκεία, γλώσσα και κοινωνική προέλευση. Ιδιαίτερη σημασία έχουν, για όλους εμάς οι ρητές πρόνοιες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αγνοουμένων και των συγγενών τους που περιλαμβάνονται στην Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στις Διεθνής Συμβάσεις και τις δεσμευτικές αποφάσεις των δικαστηρίων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ιδιαίτερα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γιατί ανήκουμε στην Ευρώπη. Το δικαίωμα της ζωής είναι το πρώτο Ανθρώπινο Δικαίωμα και από αυτό απορρέουν τα υπόλοιπα.

Στο Διεθνές Σύμφωνο Αστικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων τονίζονται εμφαντικά τα εξής:

• κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα του θείου δώρου της ζωής και της ελευθερίας.
• Κανένας δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σκληρή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση και τιμωρία.
• Κανένας δεν πρέπει να κρατείται υπόδουλος ούτε να τυγχάνει αυθαίρετης σύλληψης και κράτησης.
• Κάθε συλλαμβανόμενος πρέπει να πληροφορείται την ίδια στιγμή της σύλληψής του την αιτία της σύλληψης και να προσάγεται πάραυτα ενώπιον του δικαστηρίου.
• Κάθε άτομο που αποστερείται της ελευθερίας του πρέπει να τυγχάνει ανθρώπινης μεταχείρισης.
• Κάθε άτομο που υπήρξε θύμα παράνομης σύλληψης ή κράτησης, έχει το απαραβίαστο δικαίωμα της αποζημίωσης. Τα δικαιώματα της ζωής, της ελευθερίας από βασανιστήρια, της ελευθερίας από την υποτέλεια, της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας είναι τόσο σημαντικά που δεν μπορούν να ανασταλούν ή να περιοριστούν ακόμη και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Πολύ ενδιαφέρουσες είναι και οι δεσμευτικές αποφάσεις που λήφθηκαν από ευρωπαϊκά και αμερικανικά δικαστικά όργανα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και που υπογραμμίζουν ότι:
• Για να κλείσει ο φάκελος ενός Αγνοουμένου, πρέπει να λογοδοτήσει για την τύχη του το υπεύθυνο για την εξαφάνισή του κράτος. Ειδικότερα θα πρέπει να αναφέρει εάν το πρόσωπο αυτό ζει ή εάν έχει πεθάνει. Σε περίπτωση θανάτου οφείλει το υπεύθυνο κράτος να παραδώσει τη σωρό του στους συγγενείς του, να λογοδοτήσει για τις συνθήκες του θανάτου του και να προβεί στη δέουσα τιμωρία των υπευθύνων.
• Η έρευνα που θα γίνεται για την ανεύρεση Αγνοουμένων θα πρέπει να είναι επαρκής και ολοκληρωμένη με βάση τα Ευρωπαϊκά πρότυπα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
• Το υπό κατηγορία κράτος οφείλει να διεξάγει αποτελεσματική έρευνα για την τύχη των ανθρώπων που εξαφανίστηκαν κάτω από επικίνδυνες και θανάσιμα απειλητικές συνθήκες.
• Η ευθύνη για την εξαφάνιση ανθρώπων που τελούσαν υπό κράτηση βαραίνει τις αρχές που τους συνέλαβαν και τους κρατούσαν κι έχουν υποχρέωση να διεξάγουν έρευνα για την τύχη τους.
• Οι συγγενείς Αγνοουμένων έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα να πληροφορηθούν για την τύχη των αγαπημένων τους. Άρνηση στην απαιτούμενη πληροφόρηση συνιστά απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση.
• Οι συγγενείς έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα παραλαβής των σωρών των Αγνοουμένων τους, αλλά και να πληροφορηθούν για τις συνθήκες του θανάτου τους.

Από τα πιο πάνω φαίνεται ξεκάθαρα η ευθύνη της Τουρκίας για την πλήρη καταπάτηση όλων των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αγνοουμένων και των συγγενών τους από την Τουρκική εισβολή του 1974. Τούτο υπογραμμίζεται από το Ε.Δ.Α.Δ στην υπόθεση Κύπρος Vs Τουρκίας που βρήκε την Τουρκία ένοχη για την παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τους.

Αγαπητοί φίλοι, Ρίχνοντας μια ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα διαπιστώνουμε πως δεν φτάσαμε στο ιδεατό επίπεδο διάδοσης, προστασίας και εφαρμογής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι συνεχείς παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με επεμβάσεις και εισβολές, η δημιουργία εκτοπισμένων, εγκλωβισμένων κι αγνοουμένων, οι ρατσιστικές πολιτικές, οι γενοκτονίες, η άσκηση βασανιστηρίων και τόσα άλλα μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Γι αυτό επιβάλλεται εγγρήγορση κι ακατάπαυστος αγώνας για την καθολική και αποτελεσματική αναγνώρισή τους .

Η ενεργός υποστήριξη όλων των ανθρώπων θα βοηθήσει στην προστασία και αποτελεσματική εφαρμογή τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας. Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Όταν ξεκινούσαμε τον Αγώνα για την εξακρίβωση της τύχης των Αγνοουμένων μας, δεν πιστεύαμε ότι θα φθάναμε στο 2011 με άλυτο το πρόβλημά μας. Κι όμως 37 χρόνια είναι πολλά.

Οι πιο πολλοί γονείς των Αγνοουμένων μας πέθαναν χωρίς να μάθουν την τύχη των προσφιλών τους. Ο κόσμος των Αγνοουμένων εναποθέτει τις ελπίδες του στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους έστω κι αν αυτή δεν δίνει πλήρεις απαντήσεις στα βασανιστικά τους ερωτήματα. Έστω κι αν αυτή αποτελεί το "άλλοθι" της Τουρκίας που περιορίζεται μόνον στην παράδοση μερικών λειψάνων Αγνοουμένων μας.

Παρόλα αυτά διατηρούμε την αξιοπρέπεια μας και δεν υποστέλλουμε το λάβαρο τον αγώνα μας, γιατί ο αγώνας μας δεν είναι αγώνας μόνο της δικής μας οικογένειας. Είναι και χρέος γι? αυτούς που χάθηκαν, γιατί στη ζωή τους έταξαν και φύλαξαν τις Θερμοπύλες μας? είναι το χρέος μας σ? αυτούς που μας παρέδωσαν τη σκυτάλη του αγώνα στο Παπαχριστόφορο, το Γιάννη Σεργίδη, το Λάζαρο Σκαλιστή , τον Αριστείδη Κωνσταντίνου, τον Ανδρέα Φυσεντζίδη και τόσους συναγωνιστές που έφύγαν με το πικρό παράπονο για την τύχη του Αγνοούμενου παιδιού τους.

Είναι τέλος το χρέος μας για τις γενιές που θα ρθουν σ όλο τον κόσμο να μην αποδέχονται παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να μην επιτρέπουν την επανάληψή τους. Ναι θα συνεχίσουμε. Με λάβαρο κι ασπίδα μας το δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματά μας θα συνεχίσουμε αγωνιζόμενοι με σύνεση και αποφασιστικότητα, με προγραμματισμό και μεθοδικότητα πείθοντες εντός κι εκτός, ότι επιβάλλεται επιτέλους να ασκήσουν τις αναγκαίες πιέσεις ώστε να πειθαναγκαστεί η Τουρκία να συνεργαστεί αποτελεσματικά στην επίλυση του προβλήματός μας. Έστω κι αν κάποιοι μας χαρακτηρίζουν "γραφικούς" κι ότι "κυνηγούμε χίμαιρες". Κι όμως αυτό που σήμερα θεωρείται χίμαιρα είναι αναφαίρετο Ανθρωπιστικό Δικαίωμα και σίγουρα αύριο θα γίνει πραγματικότητα, γιατί με πίστη στον τίμιο αγώνα μας σίγουρα, το αύριον " έσσεται άμεινον "